O διευθυντής και ο Σύλλογος διδασκόντων του 6ου ΓΕΛ Βόλου
σας εύχονται ολόψυχα
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017
Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017
Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017
Τρίτη 6 Ιουνίου 2017
Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017
Τρίτη 30 Μαΐου 2017
Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Α ΛΥΚΕΙΟΥ 2016-2017
A1
ΑΘΛΗΜΑΤΑ
ΑΤΟΜΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ
Ορισμός:Ατομικά
αθλήματα ορίζονται τα αθλήματα/αγωνίσματα
στα οποία ο αθλητής καταβάλει απο μέρος
του προσπάθεια.
-
Άρση Βαρών:Η άρση βαρών είναι αγωνιστικό ατομικό που συμπεριλαμβάνεται και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
-
Αντισφαίρηση:Γνωστή με την αγγλική ονομασία tennis είναι ένα σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι.
-
Ιππασία:Είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα και είναι ολυμπιακό άθλημα από το 1900.
-
Κολύμβηση:είναι άθλημα κίνησης μέσα στο νερό . Ως οργανωμένο άθλημα η κολύμβηση είναι επινόηση των νεώτερων χρόνων.
-
Ξιφασκία:αποτελεί άθλημα χειρισμού (εκπαιδευτικού) ξίφους, που ασκείται με τρία διαφορετικά μέσα το ξίφος ασκήσεως, το ξίφος μονομαχίας και το σπαθί άσκησης.
-
Πάλη:είναι ένα αρχαίο ολυμπιακό άθλημα,στο οποίο δυο άνδρες πάλευαν και ο δυνατότερος στεφόταν νικητής.
-
Ποδηλασία:είναι η χρήση του ποδηλάτου για μεταφορά, ψυχαγωγία και άσκηση, ιδιαίτερα διαδεδομένη σε όλον τον κόσμο.
-
Πυγμαχία: Η πυγμαχία, κοινώς μποξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα και μαχητικές πολεμικές τέχνες.
-
Σκοποβολή:Η σκοποβολή είναι ένα άθλημα, που έχει τις ρίζες του βαθιά από τα προϊστορικά χρόνια.
-
Τζούντο:Το Judo (Ιαπ:柔道)είναι άθλημα αλλά και πολεμική τέχνη, του οποίου ιδρυτής είναι ο Τζιγκόρο Κάνο.
ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ
Ορισμός:
Ομαδικά ονομάζονται τα αθλήματα στα
οποία οι αθλητές συνεργάζονται για να
επιτύχουν τους στόχους τους.
-
Καλαθοσφαίριση:Η καλαθοσφαίριση ή πιο συχνά μπάσκετ, είναι ένα ομαδικό άθλημα.
-
Κερλινγκ:Το κέρλινγκ (curling) είναι ομαδικό άθλημα, που παρουσιάζει ομοιότητες με τα παιχνίδια bowls και suffleboard.
-
Μπιτς νόλεϊ:Το μπιτς βόλεϊείναι ένα Ολυμπιακό ομαδικό άθλημα που παίζεται στην άμμο.
-
Κωπηλασία: Εμφανίζεται στην Ελλάδα το 1885 με την ίδρυση του Ομίλου Ερετων.
-
Ποσόσφαιρο:Είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στο κόσμο και στις αρχές του 21ου αίωνα πανω απο 250εκατ. Ασχολούνταν.
-
Πετοσφαίριση: Επινοήθηκε το 1895 και εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς άγωνες το 1964 στο Τόκιο
-
Ράγκμπι:Αποτελεί μία μορφή ποδοσφαίρου που αναπτύχθηκε στο δημόσιο σχολείο του Ράγκμπι στο Γουόρικσαϊρ, ως μία από τις πολλές παραλλαγές του ποδοσφαίρου.
-
Καλλιτεχνικό Πατινάζ:Είναι άθλημα που διεξάγεται σε παγοδρόμιο. Οι αθλητές φορούν παγοπέδιλα και κινούνται κατά μήκος της παγοπίστας εκτελώντας φιγούρες με μουσική υπόκρουση σε κάθε πρόγραμμά τους.
-
Υδατοσφαίριση:Είναι ομαδικό άθλημα, το οποίο διεξάγεται σε πισίνα, από δύο επταμελείς ομάδες - έξι παίκτες και έναν τερματοφύλακα.
-
Μπέιζμπολ:Επινοήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ αλλά η πρώιμη μορφή του κατάγεται από τα Αγγλικά rounders και Κρίκετ.
Tα
πιο περίεργα Ολυμπιακά αθλήματα που
δεν υπάρχουν πια:
-
Αναρρίχηση σε σχοινί
-
Άλμα εις μήκος από άλογο
-
Κολύμβηση μετ' εμποδίων
-
Κροκέ
Τέλος....
Μαθητές
που συμμετείχαν:
Ναταλία
Βάτσιου
Ειρήνη
Γιαννακούρα
Γεωργία
Καλαντζή
Ευδοκία
Δουλγερίδου
Σήλια
Ανδρεόγλου
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Α)ΕΠΙΛΗΨΙΑ
1. Απομακρύνουμε αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό στον ασθενή.
2. Δεν προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τις κινήσεις του ασθενούς, ούτε τον σηκώνουμε.
3. Βάζουμε κάτι μαλακό κάτω από το κεφάλι του και βγάζουμε τα γυαλιά του.
4. Τον γυρίζουμε στα πλάγια για να αναπνέει καλύτερα και να μην πνιγεί.
5. Δεν τοποθετούμε αντικείμενα στο στόμα του ασθενούς διότι μπορεί να προκληθεί τραύμα στο στόμα ή τα δόντια του, ούτε βάζουμε τα δάκτυλά μας γιατί μπορεί να μας δαγκώσει.
-Όταν ο ασθενής αρχίσει να συνέρχεται ή βρίσκεται σε σύγχυση, τον καθησυχάζουμε ήρεμα και βεβαιωνόμαστε ότι η κρίση έκανε τον κύκλο της.
-Όταν οι κρίσεις με γενικευμένους σπασμούς επαναλαμβάνονται πάνω από 20-30 λεπτά τότε μιλάμε για επιληπτική κατάσταση.
-Πρόκειται για μια επείγουσα κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς και απαιτεί άμεση μεταφορά στο νοσοκομείο.
Β)ΝΟΣΟΣ PARKISON: Χωρίζεται σε δυο τροπους.1)Την φαρμακευτική αντιμετώπιση και την 2)μη φαρμακευτική αντιμετώπιση.
1)ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Με πρόθεση τη νευροπροστασία, την αναστολή δηλαδή της εξέλιξης ή την επιβράδυνση της νόσου, χορηγούνται φάρμακα όπως η σελεγιλίνη και η ρασαγιλίνη, καθώς και αντιαποπτωτικά και αντιοξειδωτικά μόρια, όπως η αμανταδίνη, η βιταμίνη Ε, οισυν-αγωνιστές ντοπαμίνης, το συνένζυμο Q-10 και άλλες ουσίες, για τα οποία όμως υπάρχουν πειραματικά κυρίως δεδομένα.
Τα φάρμακα που χορηγούνται για τη θεραπεία της νόσου του Parkinson περιλαμβάνουν:
Λεβοντόπα, σε συνδυασμό με έναν αναστολέα της dopa- αποκαρβοξυλάσης (βενζεραζίδη-καρβιντόπα)
Ντοπαμινεργικοί συν-αγωνιστές (απομορφίνη, ροτιγοτίνη, πραμιπεξόλη, ροπινιρόλη, βρωμοκρυπτίνη, λισουρίδη κλπ)
Αντιχολινεργικά (πιπεριδινικά, αντιϊσταμινικά, φαινοθειαζίνες)
Αναστολείς COMT (εντακαπόνη, τολκαπόνη)
Αναστολείς MAO (σελεγιλίνη, ρασαγιλίνη)
Αναστολείς NMDA (αμανταδίνη)
Άλλα, π.χ. αναστολείς Α2Α υποδοχέων αδενοσίνης.
2)ΜΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, υπάρχει μια πληθώρα μέτρων που μπορούν να εφαρμοστούν για τη βελτίωση της κλινικής εικόνας του ασθενή με νόσο του Parkinson.
Ένα σημαντικό μέτρο είναι η άσκηση και η φυσική αγωγή. Αρχικά γίνεται επιμόρφωση του ασθενούς για τη σημασία της άσκησης και ιατρική εκτίμηση των δυνατοτήτων και των περιορισμών του ασθενούς (π.χ. αστάθεια) καθώς και αγωγή στάσης και βάδισης.
Οι ασκήσεις περιλαμβάνουν ασκήσεις για τη βραδυκινησία και δυσκαμψία (πχ. κάθισμα-ανόρθωση από καρέκλα), αεροβική με συχνότητα καρδιακού ρυθμού κατά την άσκηση έως 70% της μέγιστης συχνότητας, ασκήσεις διάτασης των μυών (stretching) μετά από προθέρμανση και ασκήσεις ενδυνάμωσης με ελαφρά βάρη. Εφαρμόζονται επίσης, για καλύτερη χαλάρωση και συγχρονισμό των κινήσεων οι τεχνικές Alexander, Yoga και TaiChi.
Σημαντικό μέτρο στα πλαίσια της θεραπείας του Παρκινσονικού ασθενή είναι η επιμόρφωση και η υποστήριξη. Γίνεται επιλεκτική, ανάλογα με το στάδιο της νόσου, ενημέρωση του ασθενούς και της οικογένειας για τη νόσο, τα καθημερινά της προβλήματα και την αντιμετώπισή τους (περιβάλλον διαβίωσης-εργασίας, συναισθηματικές ανάγκες, νομικά ζητήματα, ομάδες υποστήριξης, πηγές πληροφόρησης κλπ).
Μια άλλη σημαντική παράμετρος της μη φαρμακευτικής αντιμετώπισης είναι η διατροφή, που αποσκοπεί στην πρόληψη της απώλειας βάρους και της καχεξίας που συχνά εμφανίζουν οι παρκινσονικοί. Ελέγχονται οι διατροφικές συνήθειες του ασθενούς και συνιστάται αύξηση της φυτικής διατροφής και της πρόσληψης υγρών (πρόληψη της δυσκοιλιότητας), εξισορρόπηση των πρωτεϊνών, ενώ σε μη ισορροπημένες δίαιτες συνιστώνται πολυβιταμινούχα σκευάσματα με ασβέστιο.
Γ)ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ
Δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία για την πολλαπλή σκλήρυνση. Οι θεραπείες επιχειρούν να βελτιώσουν τη λειτουργία μετά από μία κρίση για την πρόληψη των νέων κρίσεων. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, αν και είναι μετρίως αποτελεσματικά, μπορεί να έχουν παρενέργειες και να μην γίνονται καλά ανεκτά. Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν εναλλακτικές θεραπείες, παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Είναι δύσκολο να προβλεφθεί το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, ενώ τα καλά αποτελέσματα εμφανίζονται συχνότερα στις γυναίκες, στα άτομα που εμφανίζουν την ασθένεια σε νεαρή ηλικία, στα άτομα με υποτροπιάζουσα μορφή και στα άτομα που αρχικά παρουσίασαν λίγες κρίσεις. Το προσδοκώμενο ζωής είναι 5 έως 10 χρόνια μικρότερο από εκείνο του μη πάσχοντος πληθυσμού.
Δ)ΑΝΟΙΑ
Η άνοια είναι μια νόσος που προοδευτικά εξελίσσεται. Αν και οι έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι εντατικές και συνεχώς προκύπτουν καινούρια δεδομένα, δεν υπάρχει «ολοκληρωτική» θεραπεία της νόσου. Εντούτοις, τα φάρμακα και οι άλλες παρεμβάσεις, μπορεί να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, να προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς και να ελαττώσουν το βάρος φροντίδας για την οικογένεια.
Μόλις υπάρξει υποψία άνοιας, θα πρέπει να ακολουθήσει πλήρες ιατρικό ιστορικό, σωματική εξέταση και εργαστηριακές εξετάσεις. Εάν ο άρρωστος πάσχει από θεραπεύσιμης αιτιολογίας άνοια, η θεραπεία κατευθύνεται προς την αντιμετώπιση της υποκείμενης διαταραχής.
Η γενική θεραπευτική προσέγγιση των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια αφορά στη χορήγηση υποστηρικτικής σωματικής φροντίδας, ψυχολογικής υποστήριξης των αρρώστων και των οικογενειών τους και φαρμακολογική φροντίδα των ειδικών συμπτωμάτων, που περιλαμβάνουν και την διαταραγμένη συμπεριφορά.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το κλειδί είναι η έγκαιρη, πρώιμη χορήγηση αγωγής. Αν η θεραπεία ξεκινήσει όταν ακόμα τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια, ο ασθενής θα μπορεί να έχει καλύτερη λειτουργικότητα για μεγαλύτερο διάστημα.
Οι τεχνικές μνήμης βοηθούν όταν συνδυάζονται με τη φαρμακευτική αγωγή. Παρακάτω θα βρείτε μερικές πρακτικές συμβουλές. Μιλήστε επίσης με το γιατρό σας, ο οποίος μπορεί να σας δώσει επιπλέον πληροφορίες.
Διατηρήστε μια σταθερή καθημερινή ρουτίνα. Είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να κρατάτε σε εγρήγορση τη μνήμη σας.
Ρολόγια με ένδειξη ημερομηνίας. Τα ρολόγια με ένδειξη ημερομηνίας σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού σας βοηθούν να θυμάστε, να ξέρετε τι μέρα και ώρα είναι, και τα πράγματα που πρέπει να γίνουν σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια.
Καθημερινές εφημερίδες. Οι εφημερίδες σας κρατούν σε επαφή με τα πράγματα, αλλά λειτουργούν και ως μέσο υπενθύμισης της ημερομηνίας.
Ε)ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ALZHEIMER
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει :
1. ειδικά φάρμακα που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, ειδικά στα αρχικά στάδια
2. φάρμακα για άλλα συμπτώματα της νόσου πχ αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά, υπνωτικά, αντιψυχωσικά κ.ο.κ.
3. αλλαγές στον τρόπο ζωής, τόσο για τον ασθενή όσο και για τους οικείους του. Ειδικά ο άνθρωπος που φροντίζει καθημερινά τον πάσχοντα από Alzheimer, (πχ ο γιός, η κόρη, ο σύζυγος) υφίσταται μεγάλη ψυχική καταπόνηση και πολύ συχνά χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη.
Tα ειδικά φάρμακα για τη νόσο Alzheimer :
Πρόκειται για τους αναστολείς χολινεστεράσης (δονεπεζίλη, ριβαστιγμίνη και γαλανταμίνη) και για την μεμαντίνη.
Z) ΔΙΣΧΙΔΗΣ ΡΑΧΗ
Δεν υπάρχει θεραπεία για δισχιδής ράχη. Το νεύρο ιστό που έχει υποστεί βλάβη ή απώλεια, δεν μπορεί να επισκευαστεί ή να αντικατασταθεί, ούτε μπορεί να λειτουργήσει να αποκατασταθεί η βλάβη νεύρων. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της διαταραχής. Γενικά, παιδιά με την ήπια μορφή δεν χρειάζονται θεραπεία, αν και ορισμένοι μπορεί να απαιτεί χειρουργική επέμβαση καθώς αυξάνονται.
Κατούνη Ελευθερία,
Κατούνη Δήμητρα
Καλατζή Ελένη
Στις μέρες μας είναι πλέον γνωστά στο ευρύ κοινό, τα οφέλη του αθλητισμού. Οι επιστήμονες κρούουν διαρκώς τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις που έχουν στην υγεία των παιδιών η κακή διατροφή, η καθιστική ζωή και η έλλειψη άσκησης.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αθλητική δραστηριότητα δίνει την ευκαιρία στα παιδιά και στους νέους να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και να συνηθίσουν σ’ έναν τρόπο ζωής και άσκησης που ιδανικά θα συνεχίσουν και στην ενήλικη ζωή τους. Ο αθλητισμός προστατεύει τα παιδιά από την παχυσαρκία και τη γνωστή παγίδα “καναπές – τηλεόραση – κομπιούτερ – ψυγείο. Μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας (τώρα, αλλά και στη μετέπειτα ζωή), όπως η παχυσαρκία, οι καρδιαγγειακές νόσοι και ο σακχαρώδης διαβήτης, και βοηθά στην απόκτηση υγιών συνηθειών. Επιπλέον, συμβάλλει στην ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων και συντονισμού.
Ακολουθώντας ένα συστηματικό πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας εντοπίζουμε θετικά οφέλη όπως:
- δημιουργία δυνατών μυών και οστών
- πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων
- έλεγχος και μείωση της παιδικής παχυσαρκίας
- έλεγχος και μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης και της χοληστερίνης στο αίμα
- μείωση κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2
- καλή στάση σώματος
- ανάπτυξη βασικών κινητικών δεξιοτήτων
- ανάπτυξη συγχρονισμού και ισορροπίας
- βελτίωση ελαστικότητας
- βελτίωση αντοχής και δύναμης
Ο αθλητισμός δεν αφορά μόνο στη σωματική ανάπτυξη και υγεία, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με τη συμμετοχή στα αθλήματα το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας και μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες, να συμμετέχει σε μια κοινή προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο. Είναι μια ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να μάθει να συνεργάζεται μαζί τους. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι και το γεγονός ότι μέσα από τον αθλητισμό το παιδί αντιλαμβάνεται και αποδέχεται τη διαφορετικότητα και καλλιεργεί την ιδέα του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας.
Όσον αφορά τον πρωταθλητισμό, αποτελεί ένα τελείως ξεχωριστό πεδίο και σε αντίθεση με τον απλό αθλητισμό, δεν απευθύνεται σε όλους. Ο πρωταθλητισμός προσφέρει ό,τι ακριβώς κι ο αθλητισμός, με τη διαφορά ότι αποτελεί στόχο και όχι μια απλή συνήθεια. Τα άτομα που ασχολούνται, είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά με τον πρωταθλητισμό, διακατέχονται από πάθος για το άθλημά τους και εισπράττουν ακόμα περισσότερα οφέλη. Ο πρωταθλητισμός είναι για αυτά τα άτομα, το όχημα που θα τους οδηγήσει σε ανώτερες σφαίρες σωματικής, ψυχικής και πνευματικής ολοκλήρωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους αθλητές, συνεχίζουν την πρωταθλητική τους καριέρα ακόμα και όταν έχουν δρέψει όλα τα προνόμια που είχε αυτή η διαδικασία να προσφέρει, όπως είναι για παράδειγμα τα μόρια εισαγωγής σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μόρια πρόσληψης σε σώματα ασφαλείας (επαγγελματική αποκατάσταση), αναγνώριση και αθλητική καταξίωση, κλπ. Παρά τις όποιες «θυσίες» που απαιτούνται, όπως είναι οι εντατικότερη προπόνηση, η συνειδητή επιλογή της υγιεινής διατροφής, η αποχή από διασκεδάσεις σε περιόδους προετοιμασίας, τα άτομα που έχουν γευτεί τις χαρές και την ηθική ικανοποίηση του πρωταθλητισμού μία φορά, είναι σχεδόν αδύνατον να μην συνεχίσουν να θέτουν αθλητικούς στόχους.
Ο ρόλος των γονέων
Η στάση των γονέων μπορεί επίσης να επηρεάσει το πώς θα βιώσουν αυτήν την εμπειρία τα παιδιά και κάνει όλη τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά της συμμετοχής ή στην πίκρα της ήττας.
Οι γονείς μπορούν και πρέπει να ενθαρρύνουν την επιλογή των παιδιών τους για πρωταθλητισμό, εάν κι εφόσον οι προϋποθέσεις σωματικής και ψυχικής υγείας του παιδιού δεν το απαγορεύουν. Καλό είναι να διατηρούν ρεαλιστικές προσδοκίες για την εξέλιξη και τις επιδόσεις του παιδιού και να δίνουν έμφαση στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του αθλήματος, να το επαινούν για την προσπάθεια και να το ενθαρρύνουν στην περίπτωση αποτυχίας. Επίσης, με το παράδειγμά τους μπορούν να διδάξουν τη σωστή αθλητική συμπεριφορά, τη διατήρηση της ψυχραιμίας σε καλές και κακές στιγμές και το σεβασμό προς τους αντιπάλους. Οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές, για να ενημερώνονται για τους τρόπους που μπορούν να υποστηρίξουν την προσπάθεια του παιδιού τους, χωρίς όμως να ασκούν ψυχολογική πίεση με τις όποιες προσδοκίες τους.
Ο ρόλος τους προπονητή
Ο προπονητής είναι για την πορεία των παιδιών, ο άνθρωπος που θα τα καθοδηγήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε η εμπειρία τους από τον αθλητισμό να είναι σε κάθε περίπτωση θετική.
Απαραίτητη προϋπόθεση γι’αυτό είναι να διαθέτει την εμπειρία, την θεωρητική και τεχνική κατάρτιση και φυσικά το χάρισμα της διδασκαλίας.
Οι γονείς είναι σε θέση και πρέπει να ελέγχουν σε ποιόν εμπιστεύονται το παιδί τους και να αναζητούν στον προπονητή όλα εκείνα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που θα διασφαλίσουν την μέγιστη ψυχοσωματική ωφέλεια του παιδιού από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό.
Είναι δουλειά του προπονητή να διαχειριστεί «επιτυχίες» και «ατυχίες» με τρόπο τέτοιο ώστε το παιδί να αποκομίσει πάντα κάτι θετικό και να μάθει να αγωνίζεται. Άλλωστε το σπουδαιότερο μάθημα που μπορεί να διδαχθεί ένα παιδί είναι ότι το κακό δεν είναι να πέφτεις αλλά το να μην βρίσκεις το θάρρος να ξανασηκωθείς.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
• Οι αθλητές επιτυγχάνουν μέγιστη απόδοση με προπόνηση και σωστό διαιτολόγιο που περιλαμβάνει ποικιλία τροφών.
• Οι αθλητές ωφελούνται περισσότερο από την ποσότητα των υδατανθράκων που αποθηκεύονται στο σώμα τους
• Τα λιπαρά παρέχουν επίσης καύσιμα στο σώμα. Η χρήση των λιπαρών ως καυσίμου εξαρτάται από τη διάρκεια της άσκησης και από την κατάσταση του αθλητή.
• Η άσκηση μπορεί να αυξήσει την ανάγκη του αθλητή για πρόσληψη πρωτεϊνών.
Το νερό είναι ένα κρίσιμο θρεπτικό συστατικό για τους αθλητές. Η αφυδάτωση μπορεί να προκαλέσει κράμπες των μυών και την κόπωση
• Ορισμένες βιταμίνες και μέταλλα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την διατροφή του αθλητή
• Οι αθλητές ωφελούνται περισσότερο από την ποσότητα των υδατανθράκων που αποθηκεύονται στο σώμα τους
• Τα λιπαρά παρέχουν επίσης καύσιμα στο σώμα. Η χρήση των λιπαρών ως καυσίμου εξαρτάται από τη διάρκεια της άσκησης και από την κατάσταση του αθλητή.
• Η άσκηση μπορεί να αυξήσει την ανάγκη του αθλητή για πρόσληψη πρωτεϊνών.
Το νερό είναι ένα κρίσιμο θρεπτικό συστατικό για τους αθλητές. Η αφυδάτωση μπορεί να προκαλέσει κράμπες των μυών και την κόπωση
• Ορισμένες βιταμίνες και μέταλλα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την διατροφή του αθλητή
Για να γίνει κάποιος πρωταθλητής απαιτούνται καλά γονίδια, αλλά και καλή εκπαίδευση και προπόνηση, καθώς και η ενδεδειγμένη δίαιτα. Η βέλτιστη διατροφή είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί μέγιστη απόδοση. Η Διατροφική παραπληροφόρηση μπορεί να κάνει τόσο κακό στον αθλητή, όσο η καλή διατροφή μπορεί να τον βοηθήσει.
Υδατάνθρακες
Οι αθλητές ωφελούνται στο μάξιμουμ, από την ποσότητα των υδατανθράκων που αποθηκεύονται στο σώμα. Στα πρώτα στάδια μιας άσκησης μέτριας έντασης, οι υδατάνθρακες εξασφαλίζουν το 40-50 %, της απαιτούμενης ενέργειας.
Οι υδατάνθρακες αποδίδουν περισσότερη ενέργεια ανά μονάδα οξυγόνου που καταναλώνεται σε σύγκριση με τα λιπαρά. Επειδή το οξυγόνο είναι συχνά ο περιοριστικός παράγοντας στην άσκηση μακράς διάρκειας, είναι ευεργετικό για τον αθλητή να χρησιμοποιεί την πηγή ενέργειας που απαιτεί τη μικρότερη ποσότητα του οξυγόνου που παράγεται ανά θερμίδα. Όσο αυξάνεται η ένταση της άσκησης, τόσο αυξάνεται και η χρήση των υδατανθράκων από τον οργανισμό.
Οι σύνθετοι υδατάνθρακες προέρχονται από τρόφιμα όπως μακαρόνια, πατάτες, λαζάνια, ψωμί, δημητριακά και άλλα προϊόντα δημητριακών. Οι απλοί υδατάνθρακες βρίσκονται στα φρούτα, το γάλα, το μέλι και τη ζάχαρη. Κατά τη διάρκεια της πέψης, το σώμα διασπά τους υδατάνθρακες σε γλυκόζη και τους αποθηκεύει στους μυς ως γλυκογόνο
Κατά τη διάρκεια της άσκησης, το γλυκογόνο μετατρέπεται ξανά σε γλυκόζη και χρησιμοποιείται για παροχή ενέργειας Η ικανότητα να υπάρχει αντοχή σε παρατεταμένη έντονη άσκηση έχει άμεση σχέση με τα αρχικά επίπεδα του γλυκογόνου των μυών.
Το σώμα αποθηκεύει ένα περιορισμένο ποσό υδατανθράκων στους μυς και το συκώτι. Εάν η άσκηση διαρκεί λιγότερο από 90 λεπτά, το γλυκογόνο που είναι αποθηκευμένο στους μυς είναι αρκετό για να δώσει την απαιτούμενη ενέργεια
Για άσκηση, που απαιτεί μεγάλη καταπόνηση και διαρκεί περισσότερο από 90 λεπτά, ένα διαιτολόγιο υψηλό σε υδατάνθρακες που θα υιοθετηθεί για 2-3 ημέρες πριν από την άσκηση επιτρέπει να «γεμίσουν» οι αποθήκες γλυκογόνου του οργανισμού. Δρομείς μακρών αποστάσεων, ποδηλάτες, κωπηλάτες, κολυμβητές και ποδοσφαιριστές αντλούν μεγάλα οφέλη από μια δίαιτα πριν το άθλημα, όπου το 70%των θερμίδων προέρχεται από υδατάνθρακες.
Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Κέντρο Εκπαίδευσης στο Colorado Springs, οι αθλητές αθλημάτων αντοχής, που ακολουθούν διατροφή υψηλή σε υδατάνθρακες μπορούν να ασκούνται περισσότερο χρόνο από τους εκείνους, που ακολουθούν διατροφή χαμηλή σε υδατάνθρακες και υψηλή σε λιπαρά.
Η μόνιμη υιοθέτηση διατροφής , υψηλής σε υδατάνθρακες δεν συνιστάται. Αυτές οι συνθήκες «μαθαίνουν»στο σώμα να χρησιμοποιεί μόνο υδατάνθρακες ως καύσιμα και όχι τα λιπαρά οξέα που προέρχονται από τα λιπαρά της διατροφής..
Για δραστηριότητες/αθλήματα διάρκειας 3-4 ωρών πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι οι αποθήκες γλυκογόνου στους μυς και το συκώτι είναι γεμάτες όσο πιο πολύ γίνεται. Πρέπει να φροντίσουμε για πρόσληψη υδατανθράκων και κατά την άσκηση με μορφή ροφήματος.
Η τρέχουσα σύσταση είναι απλό υδατικό ρόφημα γλυκόζης 6 -8%
Ποτά με ηλεκτρολύτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν ο αθλητής τους ανέχεται, και εάν συμφωνεί ο ειδικός διαιτολόγος που τον παρακολουθεί. Συνήθως καταναλώνονται μετά την άσκηση
Η κατανάλωση ζάχαρης ή μελιού μόλις πριν από την άσκηση δεν παρέχει καμία επιπλέον ενέργεια για να χρησιμοποιηθεί στην διάρκεια της άσκησης.. Χρειάζονται περίπου 30 λεπτά για τη ζάχαρη για να εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος. Η πρακτική αυτή μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αφυδάτωση. Το νερό είναι απαραίτητο για την απορρόφηση του σακχάρου από τα κύτταρα. Επιπλέον, η ζάχαρη καταναλώνεται πριν από την άσκηση μπορεί να επηρεάσει την απόδοσή, επειδή πυροδοτεί μια απότομη αύξηση της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη προκαλεί απότομη πτώση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε περίπου 30 λεπτά. Ο σωματικός ανταγωνισμός, μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση , ναυτία και αφυδάτωση όταν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα είναι χαμηλό .
Μια διατροφή όπου το 70% των θερμίδων προέρχεται από υδατάνθρακες επί τρεις ημέρες πριν από την άσκηση, oορισμένες φορές είναι χρήσιμη για αθλητές αντοχής.
Όμως, η κατακράτηση υγρών συχνά σχετίζεται με τη φόρτωση του οργανισμού με υδατάνθρακες. Αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσκαμψία των μυών και νωθρότητα στο ξεκίνημα της άσκησης. Ένα τριήμερο σωστό διαιτολογικό σχήμα ελαχιστοποιεί αυτή την πιθανότητα.
Στο παρελθόν προτεινόταν δίαιτα με χαμηλές θερμίδες και με στόχο την διόρθωση των ελλειμμάτων σε ορισμένα θρεπτικά συστατικά επί επτά ημέρες. Αυτό δεν συνιστάται πλέον, λόγω του αυξημένου κινδύνου για στεφανιαία νόσο.
Οι αθλητές ωφελούνται στο μάξιμουμ, από την ποσότητα των υδατανθράκων που αποθηκεύονται στο σώμα. Στα πρώτα στάδια μιας άσκησης μέτριας έντασης, οι υδατάνθρακες εξασφαλίζουν το 40-50 %, της απαιτούμενης ενέργειας.
Οι υδατάνθρακες αποδίδουν περισσότερη ενέργεια ανά μονάδα οξυγόνου που καταναλώνεται σε σύγκριση με τα λιπαρά. Επειδή το οξυγόνο είναι συχνά ο περιοριστικός παράγοντας στην άσκηση μακράς διάρκειας, είναι ευεργετικό για τον αθλητή να χρησιμοποιεί την πηγή ενέργειας που απαιτεί τη μικρότερη ποσότητα του οξυγόνου που παράγεται ανά θερμίδα. Όσο αυξάνεται η ένταση της άσκησης, τόσο αυξάνεται και η χρήση των υδατανθράκων από τον οργανισμό.
Οι σύνθετοι υδατάνθρακες προέρχονται από τρόφιμα όπως μακαρόνια, πατάτες, λαζάνια, ψωμί, δημητριακά και άλλα προϊόντα δημητριακών. Οι απλοί υδατάνθρακες βρίσκονται στα φρούτα, το γάλα, το μέλι και τη ζάχαρη. Κατά τη διάρκεια της πέψης, το σώμα διασπά τους υδατάνθρακες σε γλυκόζη και τους αποθηκεύει στους μυς ως γλυκογόνο
Κατά τη διάρκεια της άσκησης, το γλυκογόνο μετατρέπεται ξανά σε γλυκόζη και χρησιμοποιείται για παροχή ενέργειας Η ικανότητα να υπάρχει αντοχή σε παρατεταμένη έντονη άσκηση έχει άμεση σχέση με τα αρχικά επίπεδα του γλυκογόνου των μυών.
Το σώμα αποθηκεύει ένα περιορισμένο ποσό υδατανθράκων στους μυς και το συκώτι. Εάν η άσκηση διαρκεί λιγότερο από 90 λεπτά, το γλυκογόνο που είναι αποθηκευμένο στους μυς είναι αρκετό για να δώσει την απαιτούμενη ενέργεια
Για άσκηση, που απαιτεί μεγάλη καταπόνηση και διαρκεί περισσότερο από 90 λεπτά, ένα διαιτολόγιο υψηλό σε υδατάνθρακες που θα υιοθετηθεί για 2-3 ημέρες πριν από την άσκηση επιτρέπει να «γεμίσουν» οι αποθήκες γλυκογόνου του οργανισμού. Δρομείς μακρών αποστάσεων, ποδηλάτες, κωπηλάτες, κολυμβητές και ποδοσφαιριστές αντλούν μεγάλα οφέλη από μια δίαιτα πριν το άθλημα, όπου το 70%των θερμίδων προέρχεται από υδατάνθρακες.
Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Κέντρο Εκπαίδευσης στο Colorado Springs, οι αθλητές αθλημάτων αντοχής, που ακολουθούν διατροφή υψηλή σε υδατάνθρακες μπορούν να ασκούνται περισσότερο χρόνο από τους εκείνους, που ακολουθούν διατροφή χαμηλή σε υδατάνθρακες και υψηλή σε λιπαρά.
Η μόνιμη υιοθέτηση διατροφής , υψηλής σε υδατάνθρακες δεν συνιστάται. Αυτές οι συνθήκες «μαθαίνουν»στο σώμα να χρησιμοποιεί μόνο υδατάνθρακες ως καύσιμα και όχι τα λιπαρά οξέα που προέρχονται από τα λιπαρά της διατροφής..
Για δραστηριότητες/αθλήματα διάρκειας 3-4 ωρών πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι οι αποθήκες γλυκογόνου στους μυς και το συκώτι είναι γεμάτες όσο πιο πολύ γίνεται. Πρέπει να φροντίσουμε για πρόσληψη υδατανθράκων και κατά την άσκηση με μορφή ροφήματος.
Η τρέχουσα σύσταση είναι απλό υδατικό ρόφημα γλυκόζης 6 -8%
Ποτά με ηλεκτρολύτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν ο αθλητής τους ανέχεται, και εάν συμφωνεί ο ειδικός διαιτολόγος που τον παρακολουθεί. Συνήθως καταναλώνονται μετά την άσκηση
Η κατανάλωση ζάχαρης ή μελιού μόλις πριν από την άσκηση δεν παρέχει καμία επιπλέον ενέργεια για να χρησιμοποιηθεί στην διάρκεια της άσκησης.. Χρειάζονται περίπου 30 λεπτά για τη ζάχαρη για να εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος. Η πρακτική αυτή μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αφυδάτωση. Το νερό είναι απαραίτητο για την απορρόφηση του σακχάρου από τα κύτταρα. Επιπλέον, η ζάχαρη καταναλώνεται πριν από την άσκηση μπορεί να επηρεάσει την απόδοσή, επειδή πυροδοτεί μια απότομη αύξηση της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη προκαλεί απότομη πτώση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε περίπου 30 λεπτά. Ο σωματικός ανταγωνισμός, μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση , ναυτία και αφυδάτωση όταν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα είναι χαμηλό .
Μια διατροφή όπου το 70% των θερμίδων προέρχεται από υδατάνθρακες επί τρεις ημέρες πριν από την άσκηση, oορισμένες φορές είναι χρήσιμη για αθλητές αντοχής.
Όμως, η κατακράτηση υγρών συχνά σχετίζεται με τη φόρτωση του οργανισμού με υδατάνθρακες. Αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσκαμψία των μυών και νωθρότητα στο ξεκίνημα της άσκησης. Ένα τριήμερο σωστό διαιτολογικό σχήμα ελαχιστοποιεί αυτή την πιθανότητα.
Στο παρελθόν προτεινόταν δίαιτα με χαμηλές θερμίδες και με στόχο την διόρθωση των ελλειμμάτων σε ορισμένα θρεπτικά συστατικά επί επτά ημέρες. Αυτό δεν συνιστάται πλέον, λόγω του αυξημένου κινδύνου για στεφανιαία νόσο.
Νερό
Το νερό είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για τον αθλητή. Οι αθλητές θα πρέπει να ξεκινούν κάθε άσκηση ενυδατωμένοι και να αντικαθιστούν ‘όσο το δυνατόν καλύτερα ,όσα υγρά χάνονται με την κατανάλωση δροσερών υγρών σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της άσκησης. Τα κρύα υγρά απορροφώνται πιο γρήγορα και βοηθούν στη μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. (Βλέπε Πίνακα 1)
Το νερό είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για τον αθλητή. Οι αθλητές θα πρέπει να ξεκινούν κάθε άσκηση ενυδατωμένοι και να αντικαθιστούν ‘όσο το δυνατόν καλύτερα ,όσα υγρά χάνονται με την κατανάλωση δροσερών υγρών σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της άσκησης. Τα κρύα υγρά απορροφώνται πιο γρήγορα και βοηθούν στη μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. (Βλέπε Πίνακα 1)
Πίνακας 1: Συστάσεις για ενυδάτωση
| |
Ημέρα πριν από το άθλημα
|
Πίνετε συχνά υγρά
|
Στο γεύμα πριν το άθλημα
|
2-3 φλιτζάνια νερό
|
2 ώρες πριν
|
2-2 1 / 2 φλιτζάνια νερό
|
1/ 2 ώρα πριν
|
2 φλιτζάνια νερό
|
Κάθε 10-15 λεπτά κατά τη διάρκεια του αθλήματος
|
1 / 2 φλιτζάνι δροσερό νερό
|
Μετά το άθλημα
|
2 φλιτζάνια υγρού για κάθε 2.5 κιλά που χάνετε
|
Επόμενη ημέρα
|
Πίνετε υγρά ημέρα συχνά (μπορεί να χρειαστεί 36 ώρες για να ενυδατωθεί πλήρως).
|
Λιπαρά
Τα λιπαρά παρέχουν επίσης καύσιμα στο σώμα. Για μέτρια άσκηση, το ήμισυ περίπου των Πρωτεΐνες
Τα λιπαρά παρέχουν επίσης καύσιμα στο σώμα. Για μέτρια άσκηση, το ήμισυ περίπου των Πρωτεΐνες
Μετά από τους υδατάνθρακες και τα λιπαρά, οι πρωτεΐνες μπορούν να δώσουν επίσης ενέργεια για το σώμα. Η άσκηση μπορεί να αυξήσει την ανάγκη του αθλητή για την πρωτεΐνη, ανάλογα με το είδος και τη συχνότητά της. Οι πρωτεΐνες που καταναλώνονται επιπλέον των αναγκαίων αποθηκεύονται ως λίπος.
Οι εκθέσεις της ADA αναφέρουν, ότι η πρόσληψη πρωτεΐνης από 10 έως12 % επί των συνολικών προσλαμβανομένων θερμίδων είναι επαρκής. Οι περισσότερες αρχές συστήνουν ότι οι αθλητές αντοχής πρέπει να τρώνε μεταξύ 1.2 - 1.4 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους ανά ημέρα. Αθλητές που επιδίδονται σε αθλήματα αντοχής και δύναμης, μπορεί να χρειάζονται 1.6 - 1.7 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους.
Μια ποικίλη διατροφή μπορεί να δώσει περισσότερο από αρκετή πρωτεΐνη. Επιπλέον, πολλοί αθλητές, έχουν την τάση να τρώνε περισσότερο από τις συνιστώμενες ποσότητες πρωτεΐνης. Όμως, η υπερβολική κατανάλωση πρωτεΐνης μπορεί να στερήσει από τον αθλητή την σωστή & αποτελεσματική χρήση καυσίμων και μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση. Δίαιτες υψηλές σε πρωτεΐνες , αυξάνουν τις ανάγκες για το νερό, που απαιτείται για την αποβολή του αζώτου μέσω των ούρων. Επίσης, μπορεί να προκύψει αύξηση του μεταβολικού ρυθμού και, κατά συνέπεια, αυξημένη κατανάλωση οξυγόνου.
Τα Πρωτεϊνικά συμπληρώματα είναι περιττά και δεν συνιστώνται
Οι εκθέσεις της ADA αναφέρουν, ότι η πρόσληψη πρωτεΐνης από 10 έως12 % επί των συνολικών προσλαμβανομένων θερμίδων είναι επαρκής. Οι περισσότερες αρχές συστήνουν ότι οι αθλητές αντοχής πρέπει να τρώνε μεταξύ 1.2 - 1.4 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους ανά ημέρα. Αθλητές που επιδίδονται σε αθλήματα αντοχής και δύναμης, μπορεί να χρειάζονται 1.6 - 1.7 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους.
Μια ποικίλη διατροφή μπορεί να δώσει περισσότερο από αρκετή πρωτεΐνη. Επιπλέον, πολλοί αθλητές, έχουν την τάση να τρώνε περισσότερο από τις συνιστώμενες ποσότητες πρωτεΐνης. Όμως, η υπερβολική κατανάλωση πρωτεΐνης μπορεί να στερήσει από τον αθλητή την σωστή & αποτελεσματική χρήση καυσίμων και μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση. Δίαιτες υψηλές σε πρωτεΐνες , αυξάνουν τις ανάγκες για το νερό, που απαιτείται για την αποβολή του αζώτου μέσω των ούρων. Επίσης, μπορεί να προκύψει αύξηση του μεταβολικού ρυθμού και, κατά συνέπεια, αυξημένη κατανάλωση οξυγόνου.
Τα Πρωτεϊνικά συμπληρώματα είναι περιττά και δεν συνιστώνται
Βιταμίνες
Η ενδεδειγμένη και ποικίλη διατροφή, εξασφαλίζει και επαρκή πρόσληψη βιταμινών και ανόργανων στοιχείων για τον αθλητή. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η λήψη περισσότερων βιταμινών από ό, τι επιτυγχάνεται με την κατανάλωση μιας ποικιλίας τροφίμων θα βελτιώσει τις επιδόσεις.
Η θειαμίνη, η ριβοφλαβίνη και η νιασίνη (βιταμίνες του συμπλέγματος Β) είναι απαραίτητες για την παραγωγή ενέργειας από τις πηγές καυσίμων της διατροφής. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις βιταμίνες προσλαμβάνονται επαρκώς από ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο με ποικιλία τροφίμων. Τρόφιμα με Υδατάνθρακες και πρωτεΐνες είναι εξαιρετικές πηγές αυτών των βιταμινών. Επιπλέον, οι βιταμίνες Β είναι υδατοδιαλυτές και δεν αποθηκεύονται στο σώμα, έτσι δεν υπάρχει θέμα τοξικότητας.
Μερικές γυναίκες αθλήτριες μπορεί να εμφανίσουν έλλειψη ριβοφλαβίνης. Το ζήτημα αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε ριβοφλαβίνη – όπως το γάλα. Έτσι διασφαλίζεται η πρόσληψη επαρκούς ποσότητας αυτής της βιταμίνης. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, όχι μόνο αυξάνουν το επίπεδο ριβοφλαβίνης, αλλά και παρέχουν επίσης πρωτεΐνες και ασβέστιο.
Οι λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, D, E και K., αποθηκεύονται από το σώμα. Υπερβολική πρόσληψη λιποδιαλυτών βιταμινών θα μπορούσε να έχει τοξικές επιδράσεις στον οργανισμό.
Η ενδεδειγμένη και ποικίλη διατροφή, εξασφαλίζει και επαρκή πρόσληψη βιταμινών και ανόργανων στοιχείων για τον αθλητή. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η λήψη περισσότερων βιταμινών από ό, τι επιτυγχάνεται με την κατανάλωση μιας ποικιλίας τροφίμων θα βελτιώσει τις επιδόσεις.
Η θειαμίνη, η ριβοφλαβίνη και η νιασίνη (βιταμίνες του συμπλέγματος Β) είναι απαραίτητες για την παραγωγή ενέργειας από τις πηγές καυσίμων της διατροφής. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις βιταμίνες προσλαμβάνονται επαρκώς από ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο με ποικιλία τροφίμων. Τρόφιμα με Υδατάνθρακες και πρωτεΐνες είναι εξαιρετικές πηγές αυτών των βιταμινών. Επιπλέον, οι βιταμίνες Β είναι υδατοδιαλυτές και δεν αποθηκεύονται στο σώμα, έτσι δεν υπάρχει θέμα τοξικότητας.
Μερικές γυναίκες αθλήτριες μπορεί να εμφανίσουν έλλειψη ριβοφλαβίνης. Το ζήτημα αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε ριβοφλαβίνη – όπως το γάλα. Έτσι διασφαλίζεται η πρόσληψη επαρκούς ποσότητας αυτής της βιταμίνης. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, όχι μόνο αυξάνουν το επίπεδο ριβοφλαβίνης, αλλά και παρέχουν επίσης πρωτεΐνες και ασβέστιο.
Οι λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, D, E και K., αποθηκεύονται από το σώμα. Υπερβολική πρόσληψη λιποδιαλυτών βιταμινών θα μπορούσε να έχει τοξικές επιδράσεις στον οργανισμό.
Μέταλλα
Τα μέταλλα παίζουν σημαντικό ρόλο στην απόδοση των αθλητών. Η βαριά άσκηση επηρεάζει τα αποθέματα του σώματος σε νάτριο, κάλιο, σίδηρο και ασβέστιο. Η εφίδρωση κατά τη διάρκεια της άσκησης αυξάνει τη συγκέντρωση του αλατιού στο σώμα. Η κατανάλωση αλατιού σε δισκία μετά από τον ανταγωνισμό και τις προπονήσεις δεν συνιστάται, καθώς αυτό θα αφαιρέσει νερό από τα κύτταρα, γεγονός που προκαλεί αδυναμία των μυών.
Καλές πρακτικές για την κατανάλωση νατρίου είναι:
• να αποφεύγονται οι υπερβολικές ποσότητες νατρίου στη διατροφή και
• να εξετασθεί εάν ποτά που περιέχουν νάτριο μπορούν να είναι χρήσιμα μετά από αθλήματα αντοχής.
Τα μέταλλα παίζουν σημαντικό ρόλο στην απόδοση των αθλητών. Η βαριά άσκηση επηρεάζει τα αποθέματα του σώματος σε νάτριο, κάλιο, σίδηρο και ασβέστιο. Η εφίδρωση κατά τη διάρκεια της άσκησης αυξάνει τη συγκέντρωση του αλατιού στο σώμα. Η κατανάλωση αλατιού σε δισκία μετά από τον ανταγωνισμό και τις προπονήσεις δεν συνιστάται, καθώς αυτό θα αφαιρέσει νερό από τα κύτταρα, γεγονός που προκαλεί αδυναμία των μυών.
Καλές πρακτικές για την κατανάλωση νατρίου είναι:
• να αποφεύγονται οι υπερβολικές ποσότητες νατρίου στη διατροφή και
• να εξετασθεί εάν ποτά που περιέχουν νάτριο μπορούν να είναι χρήσιμα μετά από αθλήματα αντοχής.
Η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε κάλιο- όπως οι μπανάνες , τα πορτοκάλια, και οι πατάτες- σε όλη την προπόνηση και μετά από τους αγώνες , διασφαλίζει την πρόσληψη της απαραίτητης ποσότητας σε κάλιο.
Ο σίδηρος μεταφέρει το οξυγόνο μέσω του αίματος σε όλα τα κύτταρα στο σώμα και είναι ένα άλλο σημαντικό μέταλλο για τους αθλητές. Οι γυναίκες αθλήτριες και οι μεταξύ 13 και 19 ετών μπορεί να εμφανίσουν ανεπάρκεια σιδήρου λόγω της εμμήνου ρύσεως και της εντατικής άσκησης. Οι γυναίκες αθλήτριες που προπονούνται σε μεγάλο βαθμό έχουν υψηλή συχνότητα εμφάνισης αμηνόρροιας, (δηλαδή, απουσία εμμήνου ρύσεως, σε τακτική, μηνιαία βάση). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την διατήρηση αποθεμάτων σιδήρου.
Τα συμπληρώματα σιδήρου μπορούν να συνταγογραφηθούν από γιατρό, αν οι σχετικές εργαστηριακές εξετάσεις δείχνουν έλλειψη σιδήρου. Περίσσεια σιδήρου μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα. Για να αποφευχθεί αυτό το πρόβλημα, πρέπει να καταναλώνονται φρούτα, λαχανικά, ψωμί ολικής αλέσεως και δημητριακά .
Το ασβέστιο είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για όλους, καθώς είναι σημαντικό για την υγεία των οστών και της μυϊκής λειτουργίας. Οι γυναίκες αθλήτριες θα πρέπει να διαθέτουν επαρκή παροχή του ασβεστίου για την αποφυγή απώλειας ασβεστίου από τα οστά. Απώλεια ασβεστίου μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση αργότερα στη ζωή. Η επιλογή γαλακτοκομικών προϊόντων με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, είναι η καλύτερη επιλογή για πρόσληψη ασβεστίου
Ο σίδηρος μεταφέρει το οξυγόνο μέσω του αίματος σε όλα τα κύτταρα στο σώμα και είναι ένα άλλο σημαντικό μέταλλο για τους αθλητές. Οι γυναίκες αθλήτριες και οι μεταξύ 13 και 19 ετών μπορεί να εμφανίσουν ανεπάρκεια σιδήρου λόγω της εμμήνου ρύσεως και της εντατικής άσκησης. Οι γυναίκες αθλήτριες που προπονούνται σε μεγάλο βαθμό έχουν υψηλή συχνότητα εμφάνισης αμηνόρροιας, (δηλαδή, απουσία εμμήνου ρύσεως, σε τακτική, μηνιαία βάση). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την διατήρηση αποθεμάτων σιδήρου.
Τα συμπληρώματα σιδήρου μπορούν να συνταγογραφηθούν από γιατρό, αν οι σχετικές εργαστηριακές εξετάσεις δείχνουν έλλειψη σιδήρου. Περίσσεια σιδήρου μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα. Για να αποφευχθεί αυτό το πρόβλημα, πρέπει να καταναλώνονται φρούτα, λαχανικά, ψωμί ολικής αλέσεως και δημητριακά .
Το ασβέστιο είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για όλους, καθώς είναι σημαντικό για την υγεία των οστών και της μυϊκής λειτουργίας. Οι γυναίκες αθλήτριες θα πρέπει να διαθέτουν επαρκή παροχή του ασβεστίου για την αποφυγή απώλειας ασβεστίου από τα οστά. Απώλεια ασβεστίου μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση αργότερα στη ζωή. Η επιλογή γαλακτοκομικών προϊόντων με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, είναι η καλύτερη επιλογή για πρόσληψη ασβεστίου
Βιβλιογραφία
• Nutrition for the Athlete by J. Anderson, L. Young and S. Prior, Colorado State University Extension, www.ext.colostate.edu
• Winning Sports Nutrition, video and training manual, University of Arizona, 1995.
• Sports Nutrition Guidebook, by Nancy Clark, Leisure Press, 1990.
• For recipes, see Athlete's Kitchen by Nancy Clark, published by Bantam Books, 1983.
• Nutrition for Athletes: A Handbook for Coaches produced by the American Alliance for Health, Physical Education and Recreation, 1201 Sixteenth Street, NW, Washington, DC, 20036.
• A Guide to Food, Exercise and Nutrition from Colorado Dairy Council, Inc.,
• Sports Nutrition Guidebook, by Nancy Clark, Leisure Press, 1996.
• Nutrition for Athletes: A Handbook for Coaches produced by the American Alliance for Health, Physical Education and Recreation, 1201 Sixteenth Street, NW, Washington, DC, 20036 or visit their website at www.aahperd.org.
• American Dietetic Association's website at www.eatright.org
• Position of the American Dietetic Association, Dietitians of Canada, and the American College of Sports Medicine: Nutrition and Athletic Performance. Journal of the American Dietetic Association. 2000;100:1543-1556.
• Advances in Sports Medicine and Fitness, Volume 2, 1989.
• Nutrition for Fitness and Sports, Melvin Williams; Brown, Benchmark, 1995.
• Nutrition for the Recreational Athlete, Catherine Jackson, editor; CRC Press, 1995.
• Krause’s Food and Nutrition Therapy, 12th e, 2008
• Nutrition for the Athlete by J. Anderson, L. Young and S. Prior, Colorado State University Extension, www.ext.colostate.edu
• Winning Sports Nutrition, video and training manual, University of Arizona, 1995.
• Sports Nutrition Guidebook, by Nancy Clark, Leisure Press, 1990.
• For recipes, see Athlete's Kitchen by Nancy Clark, published by Bantam Books, 1983.
• Nutrition for Athletes: A Handbook for Coaches produced by the American Alliance for Health, Physical Education and Recreation, 1201 Sixteenth Street, NW, Washington, DC, 20036.
• A Guide to Food, Exercise and Nutrition from Colorado Dairy Council, Inc.,
• Sports Nutrition Guidebook, by Nancy Clark, Leisure Press, 1996.
• Nutrition for Athletes: A Handbook for Coaches produced by the American Alliance for Health, Physical Education and Recreation, 1201 Sixteenth Street, NW, Washington, DC, 20036 or visit their website at www.aahperd.org.
• American Dietetic Association's website at www.eatright.org
• Position of the American Dietetic Association, Dietitians of Canada, and the American College of Sports Medicine: Nutrition and Athletic Performance. Journal of the American Dietetic Association. 2000;100:1543-1556.
• Advances in Sports Medicine and Fitness, Volume 2, 1989.
• Nutrition for Fitness and Sports, Melvin Williams; Brown, Benchmark, 1995.
• Nutrition for the Recreational Athlete, Catherine Jackson, editor; CRC Press, 1995.
• Krause’s Food and Nutrition Therapy, 12th e, 2008
9
Μία σωστή νοοτροπία και συμπεριφορά ενός αθλητή
Πολλά είναι τα στοιχεία που καθορίζουν την πορεία ενός αθλητή. Ειδικά σε αθλήματα που είναι
ποιοτικό και αρκετά υψηλού επιπέδου άθλημα και η παραμικρή λεπτομέρεια μετράει αρκετά. Πολλοί
ρίχνουν το βάρος στο ταλέντο, στα σωματικά προσόντα, στις φυσικές δυνάμεις, στα μέσα προπόνησης,
χωρίς να ασχολούνται με το βασικότερο συστατικό της επιτυχίας, την Αθλητική Νοοτροπία και
Συμπεριφορά! Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα αθλητών και αθλητριών όπου παρότι δεν διέθεταν
ταλέντο και σωματικά προσόντα ούτε ιδανικά μέσα προπόνησης εντούτοις κατάφεραν να φτάσουν
ψηλά επειδή διέθεταν σωστή νοοτροπία αθλητής πρέπει να διακρίνεται τη σωστή του εξωγηπεδική και
εσωγηπεδική ζωή, να είναι πειθαρχικός και αγωνιστής.
Στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά ενός σωστού αθλητή:
Για να αναπτύξει σωστά και υγιεινά το σώμα του, φροντίζει τη διατροφή του. Αυτή θα πρέπει να τον
εφοδιάζει με τις απαραίτητες ουσίες (βιταμίνες, πρωτεΐνες, σίδηρο, ιχνοστοιχεία, υδατάνθρακες και
άλλες). Τα γεύματα του αθλητή θα πρέπει να διακρίνονται για την ποικιλία τους. Πολύ συχνά (
ανάλογα με το άθλημα και τις οδηγίες του προπονητή του ) ο αθλητής θα πρέπει να καταναλώνει
(δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, ψάρι, κοτόπουλο, κρέας, όσπρια και ρύζι
Φροντίζει τον ύπνο του.
Το μυϊκό και το νευρικό σύστημα, που καταπονούνται ιδιαίτερα κατά την άσκηση, έχουν ανάγκη από ξεκούραση. Αυτή επιτυγχάνεται με τουλάχιστον 8-10 ώρες ύπνου το 24ωρο.
Φροντίζει και προσέχει την υγεία του, την υγιεινή των δοντιών του και το ντύσιμό του κατά
την προπόνηση.
Είναι συνεπής στις προπονήσεις. Έρχεται 15 λεπτά νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα έναρξης της
προπόνησης, για να ετοιμάσει τα παπούτσια του και το σώμα του (προθέρμανση, διατάσεις).
Κατά τη διάρκεια της προπόνησης είναι πολύ προσεκτικός,
συγκεντρωμένος, αυτοπειθαρχημένος, μεπολλή διάθεση και σωστό ψυχισμό.
Στο τέλος κάθε προπόνησης δεν παραλείπει να κάνει αποθεραπεία και ντους.
Καλύπτει και προσπαθεί να διορθώσει τυχόν σφάλμα του συμπαίκτη του, ενθαρρύνοντάς τον.
Δέχεται τις παρατηρήσεις με το σκεπτικό ότι μπορεί συνεχώς να βελτιώνεται, αρκεί να το θέλει.
Αγωνίζεται για να είναι νικητής, από την ατομική άσκηση μέχρι και τον αγώνα με αντίπαλη ομάδα.
Είναι ώριμος και νηφάλιος στις απαντήσεις και αντιδράσεις του απέναντι σε όλα τα πρόσωπα
που συμμετέχουν σε έναν αγώνα ή προπόνηση (συμπαίκτες, αντίπαλοι, προπονητής, διαιτητής).
Θέτει υψηλούς στόχους και έχει μεγάλα όνειρα τόσο για την προσωπική ζωή του όσο και για την αθλητική του.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΩΤΙΑΙΟΥ ΜΥΕΛΟΥ
⦁ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ?
Ο εγκέφαλος είναι το μεγαλύτερο και το πολυπλοκότερο τμήμα του νευρικού συστήματος.
Aποτελείται από νευρώνες, οι οποίοι δέχονται, επεξεργάζονται και μεταβιβάζουν ερεθίσματα. Εξειδικευμένες περιοχές του εγκεφάλου, τα κέντρα, είναι υπεύθυνες για τις αισθήσεις, την αντίληψη,
τον έλεγχο και το συντονισμό των μυϊκών κινήσεων και τις ανώτερες πνευματικές λειτουργίες. Στον εγκέφαλο εντοπίζονται επίσης κέντρα και νευρικές οδοί, που σχετίζονται με τη ρύθμιση της δραστηριότητας των σπλάχνων. Αποτελεί το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο τμήμα του κεντρικού νευρικού συστήματος. Βρίσκεται εντός του εγκεφαλικού κρανίου και περιβάλλεται από τρεις προστατευτικούς υμένες, τις μήνιγγες. Αποτελείται από δύο ημισφαίρια τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από την επιμήκη σχισμή. Από την κάτω επιφάνεια του εγκεφάλου εκφύονται οι εγκεφαλικές συζυγίες ή νεύρα και ξεκινά ο νωτιαίος μυελός. Η βάση του εγκεφαλικού κρανίου έρχεται σε σχέση με την κάτω επιφάνεια του εγκεφάλου και διαθέτει αντίστοιχα τμήματα για την δίοδο των κρανιακών νεύρων και του νωτιαίου μυελού. Από τα τμήματα αυτά περνούν επίσης τα διάφορα αγγεία για την αιμάτωση του εγκεφάλου. Η άνω και οι πλάγιες επιφάνειες του εγκεφάλου αποτελούν τον εγκεφαλικό φλοιό και έρχονται σε σχέση με τον θόλο του κρανίου.
⦁ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΜΕΡΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ?
Τελεγκέφαλος ( Πρόσθιος εγκέφαλος)
Αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος και αποτελείται από τα δύο ,εγκεφαλικά ημισφαίρια τους συνδέσμους των ημισφαιρίων και τις δύο πλάγιες κοιλιές του εγκέφαλου.
⦁ Ημισφαίρια: κάθε ημισφαίριο αποτελείται από πέντε λοβούς (μετωπιαίος, βρεγματικός, ινιακός, κροταφικός , λευκή ουσία και βασικά γάγγλια.).
⦁ Σύνδεσμοι των ημισφαιρίων: μεσολόβιο, πρόσθιος σύνδεσμος του εγκεφάλου, σύνδεσμος των ιπποκαμπων, διαφανές διάφραγμα, ψαλίδα
⦁ Ρινικός εγκέφαλος: αποτελείται από μια περιφερική μοίρα (οσφρητικός βολβός, οσφρητική ταινία, οσφρητικό τρίγωνο, οσφρητικές χορδές, πρόσθια διάτρητη ουσία, υπομεσολόβια έλικα, παροσφρητική άλως) και μια κεντρική μοίρα (απιοειδής λοβός και ιπποκάμπειος σχηματισμός)
Διάμεσος εγκέφαλος
Αποτελείται από τους δύο θαλάμους, τον υποθάλαμο, τον επιθάλαμο, τον μεταθάλαμο και την τρίτη κοιλία του εγκεφάλου.
⦁ θάλαμοι: αποτελούν δύο μάζες φαιάς ουσίας ωοειδούς σχήματος.
⦁ Υποθάλαμος: αποτελείται από τον ιδίως υποθάλαμο (μαστία, φαιό φύμα, μίσχος υπόφυσης, υπόφυση, οπτικό χίασμα, τελικό πέταλο) και την υποθαλάμια χώρα.
⦁ Επιθαλαμος αποτελείται από το επιθηλιακό πέταλο της τρίτης κοιλίας, την επίφυση, το τρίγωνο της ηνίας και τον οπίσθιο σύνδεσμο του εγκεφάλου
⦁ Μεταθάλαμος: αποτελείται από το έσω και έξω γονατωδες σώμα.
Μέσος εγκέφαλος
Αποτελείται από το τετράδυμο πέταλο, τα δύο εγκεφαλικά σκέλη και τον υδραγωγό του Sylvius.
⦁ Τετράδυμο πέταλο: πέταλο φαιάς ουσίας που αποτελείται από τα πρόσθια και οπίσθια διδύμια και τον άνω και κάτω βραχίονα του τετράδυμου.
⦁ Εγκεφαλικά σκέλη: αποτελούν 90 λεπτές αποπεπλατυσμένες ταινίες λευκής ουσίας.
Οπίσθιος εγκέφαλος
Αποτελείται από την γέφυρα, την παρεγκεφαλίδα και την τέταρτη κοιλία του εγκεφάλου.
⦁ Γέφυρα αποπεπλατυσμένο όγκωμα λευκής ουσίας
⦁ Παρεγκεφαλίδα : στο κέντρο εμφανίζει τον σκώληκα και στα πλάγια τα ημισφαίρια της παρεγκεφαλίδας.
Έσχατος εγκέφαλος
Αποτελείται από τον προμήκη μυελό και το κάτω τριτημόριο της τέταρτης κοιλίας.
⦁ Προμήκης μυελός εμφανίζει σχήμα αποπεπλατυσμένου κώνου, προς τα άνω συνδέεται με την γέφυρα και προς τα κάτω με τον νωτιαίο μυελό.
Ο προμήκης μυελός, γέφυρα και ο μέσος εγκέφαλος αποτελούν το εγκεφαλικό στέλεχος
Αρτηρίες
Ο εγκέφαλος αγγειώνεται από τις δύο έσω καρωτίδες αρτηρίες και τις δύο σπονδυλικές αρτηρίες.
Η έσω καρωτίδα αρτηρία περνάει από τον σηραγγώδη χώρο και εισέρχεται στην σκληρά μήνιγγα όπου χορηγεί την οπίσθια αναστομωτική αρτηρία και την πρόσθια χοριοειδή αρτηρία. Χωρίζεται μετά σε δύο κλάδους: την πρόσθια εγκεφαλική αρτηρία και την μέση εγκεφαλική αρτηρία.
Οι σπονδυλικές αρτηρίες εισέρχονται στο κρανίο από το μείζον ινιακό τρήμα και μπροστά από τον προμήκη μυελό ενώνονται και σχηματίζουν ένα μεγάλο αγγείο την βασική αρτηρία που στο ύψος της γέφυρας διχάζεται στις δύο οπίσθιες εγκεφαλικές αρτηρίες.
⦁ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ?
Οι περιοχές του εγκεφάλου που πραγματοποιούν συγκεκριμένες λειτουργίες έχουν εντοπιστεί με διάφορες τεχνικές. O φλοιός των ημισφαιρίων χωρίζεται σε κινητικές, αισθητικές και συνειρμικές περιοχές.
⦁ Οι κινητικές περιοχές εντοπίζονται στο μετωπιαίο λοβό. Οι κινήσεις των σκελετικών μυών συγκεκριμένου τμήματος του σώματος ελέγχονται πάντα από καθορισμένη περιοχή στο οπίσθιο τμήμα του μετωπιαίου λοβού .
⦁ Αισθητικές είναι οι περιοχές του φλοιού στις οποίες καταλήγουν νευρικές ώσεις από τους αισθητικούς νευρώνες. Εκεί αναλύονται και ερμηνεύονται, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Οι σωματικές ή γενικές αισθήσεις (θερμοκρασία, αφή, πίεση και πόνος) γίνονται αντιληπτές στην πρόσθια περιοχή του βρεγματικού λοβού. Όπως συμβαίνει και με τις κινητικές περιοχές, καθορισμένες περιοχές του βρεγματικού λοβού είναι υπεύθυνες για την αντίληψη των ερεθισμάτων που προέρχονται από συγκεκριμένα τμήματα του σώματος .
Στο πίσω τμήμα του ινιακού λοβού εντοπίζεται το κέντρο της όρασης, και στον κροταφικό, το κέντρο της ακοής .
⦁ Οι συνειρμικές περιοχές καταλαμβάνουν περισσότερο από το 50% της επιφάνειας του εγκεφαλικού φλοιού. Σχετίζονται με όλες τις ανώτερες πνευματικές λειτουργίες όπως είναι η μνήμη, η αιτιολόγηση, η έκφραση μέσω του λόγου, η κρίση, τα συναισθήματα .
⦁ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ?
Ο εγκέφαλος είναι το μεγαλύτερο και το πολυπλοκότερο τμήμα του νευρικού συστήματος.
Aποτελείται από νευρώνες, οι οποίοι δέχονται, επεξεργάζονται και μεταβιβάζουν ερεθίσματα. Εξειδικευμένες περιοχές του εγκεφάλου, τα κέντρα, είναι υπεύθυνες για τις αισθήσεις, την αντίληψη,
τον έλεγχο και το συντονισμό των μυϊκών κινήσεων και τις ανώτερες πνευματικές λειτουργίες. Στον εγκέφαλο εντοπίζονται επίσης κέντρα και νευρικές οδοί, που σχετίζονται με τη ρύθμιση της δραστηριότητας των σπλάχνων. Αποτελεί το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο τμήμα του κεντρικού νευρικού συστήματος. Βρίσκεται εντός του εγκεφαλικού κρανίου και περιβάλλεται από τρεις προστατευτικούς υμένες, τις μήνιγγες. Αποτελείται από δύο ημισφαίρια τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από την επιμήκη σχισμή. Από την κάτω επιφάνεια του εγκεφάλου εκφύονται οι εγκεφαλικές συζυγίες ή νεύρα και ξεκινά ο νωτιαίος μυελός. Η βάση του εγκεφαλικού κρανίου έρχεται σε σχέση με την κάτω επιφάνεια του εγκεφάλου και διαθέτει αντίστοιχα τμήματα για την δίοδο των κρανιακών νεύρων και του νωτιαίου μυελού. Από τα τμήματα αυτά περνούν επίσης τα διάφορα αγγεία για την αιμάτωση του εγκεφάλου. Η άνω και οι πλάγιες επιφάνειες του εγκεφάλου αποτελούν τον εγκεφαλικό φλοιό και έρχονται σε σχέση με τον θόλο του κρανίου.
⦁ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΜΕΡΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ?
Τελεγκέφαλος ( Πρόσθιος εγκέφαλος)
Αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος και αποτελείται από τα δύο ,εγκεφαλικά ημισφαίρια τους συνδέσμους των ημισφαιρίων και τις δύο πλάγιες κοιλιές του εγκέφαλου.
⦁ Ημισφαίρια: κάθε ημισφαίριο αποτελείται από πέντε λοβούς (μετωπιαίος, βρεγματικός, ινιακός, κροταφικός , λευκή ουσία και βασικά γάγγλια.).
⦁ Σύνδεσμοι των ημισφαιρίων: μεσολόβιο, πρόσθιος σύνδεσμος του εγκεφάλου, σύνδεσμος των ιπποκαμπων, διαφανές διάφραγμα, ψαλίδα
⦁ Ρινικός εγκέφαλος: αποτελείται από μια περιφερική μοίρα (οσφρητικός βολβός, οσφρητική ταινία, οσφρητικό τρίγωνο, οσφρητικές χορδές, πρόσθια διάτρητη ουσία, υπομεσολόβια έλικα, παροσφρητική άλως) και μια κεντρική μοίρα (απιοειδής λοβός και ιπποκάμπειος σχηματισμός)
Διάμεσος εγκέφαλος
Αποτελείται από τους δύο θαλάμους, τον υποθάλαμο, τον επιθάλαμο, τον μεταθάλαμο και την τρίτη κοιλία του εγκεφάλου.
⦁ θάλαμοι: αποτελούν δύο μάζες φαιάς ουσίας ωοειδούς σχήματος.
⦁ Υποθάλαμος: αποτελείται από τον ιδίως υποθάλαμο (μαστία, φαιό φύμα, μίσχος υπόφυσης, υπόφυση, οπτικό χίασμα, τελικό πέταλο) και την υποθαλάμια χώρα.
⦁ Επιθαλαμος αποτελείται από το επιθηλιακό πέταλο της τρίτης κοιλίας, την επίφυση, το τρίγωνο της ηνίας και τον οπίσθιο σύνδεσμο του εγκεφάλου
⦁ Μεταθάλαμος: αποτελείται από το έσω και έξω γονατωδες σώμα.
Μέσος εγκέφαλος
Αποτελείται από το τετράδυμο πέταλο, τα δύο εγκεφαλικά σκέλη και τον υδραγωγό του Sylvius.
⦁ Τετράδυμο πέταλο: πέταλο φαιάς ουσίας που αποτελείται από τα πρόσθια και οπίσθια διδύμια και τον άνω και κάτω βραχίονα του τετράδυμου.
⦁ Εγκεφαλικά σκέλη: αποτελούν 90 λεπτές αποπεπλατυσμένες ταινίες λευκής ουσίας.
Οπίσθιος εγκέφαλος
Αποτελείται από την γέφυρα, την παρεγκεφαλίδα και την τέταρτη κοιλία του εγκεφάλου.
⦁ Γέφυρα αποπεπλατυσμένο όγκωμα λευκής ουσίας
⦁ Παρεγκεφαλίδα : στο κέντρο εμφανίζει τον σκώληκα και στα πλάγια τα ημισφαίρια της παρεγκεφαλίδας.
Έσχατος εγκέφαλος
Αποτελείται από τον προμήκη μυελό και το κάτω τριτημόριο της τέταρτης κοιλίας.
⦁ Προμήκης μυελός εμφανίζει σχήμα αποπεπλατυσμένου κώνου, προς τα άνω συνδέεται με την γέφυρα και προς τα κάτω με τον νωτιαίο μυελό.
Ο προμήκης μυελός, γέφυρα και ο μέσος εγκέφαλος αποτελούν το εγκεφαλικό στέλεχος
Αρτηρίες
Ο εγκέφαλος αγγειώνεται από τις δύο έσω καρωτίδες αρτηρίες και τις δύο σπονδυλικές αρτηρίες.
Η έσω καρωτίδα αρτηρία περνάει από τον σηραγγώδη χώρο και εισέρχεται στην σκληρά μήνιγγα όπου χορηγεί την οπίσθια αναστομωτική αρτηρία και την πρόσθια χοριοειδή αρτηρία. Χωρίζεται μετά σε δύο κλάδους: την πρόσθια εγκεφαλική αρτηρία και την μέση εγκεφαλική αρτηρία.
Οι σπονδυλικές αρτηρίες εισέρχονται στο κρανίο από το μείζον ινιακό τρήμα και μπροστά από τον προμήκη μυελό ενώνονται και σχηματίζουν ένα μεγάλο αγγείο την βασική αρτηρία που στο ύψος της γέφυρας διχάζεται στις δύο οπίσθιες εγκεφαλικές αρτηρίες.
⦁ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ?
Οι περιοχές του εγκεφάλου που πραγματοποιούν συγκεκριμένες λειτουργίες έχουν εντοπιστεί με διάφορες τεχνικές. O φλοιός των ημισφαιρίων χωρίζεται σε κινητικές, αισθητικές και συνειρμικές περιοχές.
⦁ Οι κινητικές περιοχές εντοπίζονται στο μετωπιαίο λοβό. Οι κινήσεις των σκελετικών μυών συγκεκριμένου τμήματος του σώματος ελέγχονται πάντα από καθορισμένη περιοχή στο οπίσθιο τμήμα του μετωπιαίου λοβού .
⦁ Αισθητικές είναι οι περιοχές του φλοιού στις οποίες καταλήγουν νευρικές ώσεις από τους αισθητικούς νευρώνες. Εκεί αναλύονται και ερμηνεύονται, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Οι σωματικές ή γενικές αισθήσεις (θερμοκρασία, αφή, πίεση και πόνος) γίνονται αντιληπτές στην πρόσθια περιοχή του βρεγματικού λοβού. Όπως συμβαίνει και με τις κινητικές περιοχές, καθορισμένες περιοχές του βρεγματικού λοβού είναι υπεύθυνες για την αντίληψη των ερεθισμάτων που προέρχονται από συγκεκριμένα τμήματα του σώματος .
Στο πίσω τμήμα του ινιακού λοβού εντοπίζεται το κέντρο της όρασης, και στον κροταφικό, το κέντρο της ακοής .
⦁ Οι συνειρμικές περιοχές καταλαμβάνουν περισσότερο από το 50% της επιφάνειας του εγκεφαλικού φλοιού. Σχετίζονται με όλες τις ανώτερες πνευματικές λειτουργίες όπως είναι η μνήμη, η αιτιολόγηση, η έκφραση μέσω του λόγου, η κρίση, τα συναισθήματα .
ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Α)ΕΠΙΛΗΨΙΑ
1. Απομακρύνουμε αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό στον ασθενή.
2. Δεν προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τις κινήσεις του ασθενούς, ούτε τον σηκώνουμε.
3. Βάζουμε κάτι μαλακό κάτω από το κεφάλι του και βγάζουμε τα γυαλιά του.
4. Τον γυρίζουμε στα πλάγια για να αναπνέει καλύτερα και να μην πνιγεί.
5. Δεν τοποθετούμε αντικείμενα στο στόμα του ασθενούς διότι μπορεί να προκληθεί τραύμα στο στόμα ή τα δόντια του, ούτε βάζουμε τα δάκτυλά μας γιατί μπορεί να μας δαγκώσει.
-Όταν ο ασθενής αρχίσει να συνέρχεται ή βρίσκεται σε σύγχυση, τον καθησυχάζουμε ήρεμα και βεβαιωνόμαστε ότι η κρίση έκανε τον κύκλο της.
-Όταν οι κρίσεις με γενικευμένους σπασμούς επαναλαμβάνονται πάνω από 20-30 λεπτά τότε μιλάμε για επιληπτική κατάσταση.
-Πρόκειται για μια επείγουσα κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς και απαιτεί άμεση μεταφορά στο νοσοκομείο.
Β)ΝΟΣΟΣ PARKISON: Χωρίζεται σε δυο τροπους.1)Την φαρμακευτική αντιμετώπιση και την 2)μη φαρμακευτική αντιμετώπιση.
1)ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Με πρόθεση τη νευροπροστασία, την αναστολή δηλαδή της εξέλιξης ή την επιβράδυνση της νόσου, χορηγούνται φάρμακα όπως η σελεγιλίνη και η ρασαγιλίνη, καθώς και αντιαποπτωτικά και αντιοξειδωτικά μόρια, όπως η αμανταδίνη, η βιταμίνη Ε, οισυν-αγωνιστές ντοπαμίνης, το συνένζυμο Q-10 και άλλες ουσίες, για τα οποία όμως υπάρχουν πειραματικά κυρίως δεδομένα.
Τα φάρμακα που χορηγούνται για τη θεραπεία της νόσου του Parkinson περιλαμβάνουν:
Λεβοντόπα, σε συνδυασμό με έναν αναστολέα της dopa- αποκαρβοξυλάσης (βενζεραζίδη-καρβιντόπα)
Ντοπαμινεργικοί συν-αγωνιστές (απομορφίνη, ροτιγοτίνη, πραμιπεξόλη, ροπινιρόλη, βρωμοκρυπτίνη, λισουρίδη κλπ)
Αντιχολινεργικά (πιπεριδινικά, αντιϊσταμινικά, φαινοθειαζίνες)
Αναστολείς COMT (εντακαπόνη, τολκαπόνη)
Αναστολείς MAO (σελεγιλίνη, ρασαγιλίνη)
Αναστολείς NMDA (αμανταδίνη)
Άλλα, π.χ. αναστολείς Α2Α υποδοχέων αδενοσίνης.
2)ΜΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, υπάρχει μια πληθώρα μέτρων που μπορούν να εφαρμοστούν για τη βελτίωση της κλινικής εικόνας του ασθενή με νόσο του Parkinson.
Ένα σημαντικό μέτρο είναι η άσκηση και η φυσική αγωγή. Αρχικά γίνεται επιμόρφωση του ασθενούς για τη σημασία της άσκησης και ιατρική εκτίμηση των δυνατοτήτων και των περιορισμών του ασθενούς (π.χ. αστάθεια) καθώς και αγωγή στάσης και βάδισης.
Οι ασκήσεις περιλαμβάνουν ασκήσεις για τη βραδυκινησία και δυσκαμψία (πχ. κάθισμα-ανόρθωση από καρέκλα), αεροβική με συχνότητα καρδιακού ρυθμού κατά την άσκηση έως 70% της μέγιστης συχνότητας, ασκήσεις διάτασης των μυών (stretching) μετά από προθέρμανση και ασκήσεις ενδυνάμωσης με ελαφρά βάρη. Εφαρμόζονται επίσης, για καλύτερη χαλάρωση και συγχρονισμό των κινήσεων οι τεχνικές Alexander, Yoga και TaiChi.
Σημαντικό μέτρο στα πλαίσια της θεραπείας του Παρκινσονικού ασθενή είναι η επιμόρφωση και η υποστήριξη. Γίνεται επιλεκτική, ανάλογα με το στάδιο της νόσου, ενημέρωση του ασθενούς και της οικογένειας για τη νόσο, τα καθημερινά της προβλήματα και την αντιμετώπισή τους (περιβάλλον διαβίωσης-εργασίας, συναισθηματικές ανάγκες, νομικά ζητήματα, ομάδες υποστήριξης, πηγές πληροφόρησης κλπ).
Μια άλλη σημαντική παράμετρος της μη φαρμακευτικής αντιμετώπισης είναι η διατροφή, που αποσκοπεί στην πρόληψη της απώλειας βάρους και της καχεξίας που συχνά εμφανίζουν οι παρκινσονικοί. Ελέγχονται οι διατροφικές συνήθειες του ασθενούς και συνιστάται αύξηση της φυτικής διατροφής και της πρόσληψης υγρών (πρόληψη της δυσκοιλιότητας), εξισορρόπηση των πρωτεϊνών, ενώ σε μη ισορροπημένες δίαιτες συνιστώνται πολυβιταμινούχα σκευάσματα με ασβέστιο.
Γ)ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ
Δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία για την πολλαπλή σκλήρυνση. Οι θεραπείες επιχειρούν να βελτιώσουν τη λειτουργία μετά από μία κρίση για την πρόληψη των νέων κρίσεων. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, αν και είναι μετρίως αποτελεσματικά, μπορεί να έχουν παρενέργειες και να μην γίνονται καλά ανεκτά. Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν εναλλακτικές θεραπείες, παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Είναι δύσκολο να προβλεφθεί το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, ενώ τα καλά αποτελέσματα εμφανίζονται συχνότερα στις γυναίκες, στα άτομα που εμφανίζουν την ασθένεια σε νεαρή ηλικία, στα άτομα με υποτροπιάζουσα μορφή και στα άτομα που αρχικά παρουσίασαν λίγες κρίσεις. Το προσδοκώμενο ζωής είναι 5 έως 10 χρόνια μικρότερο από εκείνο του μη πάσχοντος πληθυσμού.
Δ)ΑΝΟΙΑ
Η άνοια είναι μια νόσος που προοδευτικά εξελίσσεται. Αν και οι έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι εντατικές και συνεχώς προκύπτουν καινούρια δεδομένα, δεν υπάρχει «ολοκληρωτική» θεραπεία της νόσου. Εντούτοις, τα φάρμακα και οι άλλες παρεμβάσεις, μπορεί να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, να προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς και να ελαττώσουν το βάρος φροντίδας για την οικογένεια.
Μόλις υπάρξει υποψία άνοιας, θα πρέπει να ακολουθήσει πλήρες ιατρικό ιστορικό, σωματική εξέταση και εργαστηριακές εξετάσεις. Εάν ο άρρωστος πάσχει από θεραπεύσιμης αιτιολογίας άνοια, η θεραπεία κατευθύνεται προς την αντιμετώπιση της υποκείμενης διαταραχής.
Η γενική θεραπευτική προσέγγιση των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια αφορά στη χορήγηση υποστηρικτικής σωματικής φροντίδας, ψυχολογικής υποστήριξης των αρρώστων και των οικογενειών τους και φαρμακολογική φροντίδα των ειδικών συμπτωμάτων, που περιλαμβάνουν και την διαταραγμένη συμπεριφορά.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το κλειδί είναι η έγκαιρη, πρώιμη χορήγηση αγωγής. Αν η θεραπεία ξεκινήσει όταν ακόμα τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια, ο ασθενής θα μπορεί να έχει καλύτερη λειτουργικότητα για μεγαλύτερο διάστημα.
Οι τεχνικές μνήμης βοηθούν όταν συνδυάζονται με τη φαρμακευτική αγωγή. Παρακάτω θα βρείτε μερικές πρακτικές συμβουλές. Μιλήστε επίσης με το γιατρό σας, ο οποίος μπορεί να σας δώσει επιπλέον πληροφορίες.
Διατηρήστε μια σταθερή καθημερινή ρουτίνα. Είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να κρατάτε σε εγρήγορση τη μνήμη σας.
Ρολόγια με ένδειξη ημερομηνίας. Τα ρολόγια με ένδειξη ημερομηνίας σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού σας βοηθούν να θυμάστε, να ξέρετε τι μέρα και ώρα είναι, και τα πράγματα που πρέπει να γίνουν σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια.
Καθημερινές εφημερίδες. Οι εφημερίδες σας κρατούν σε επαφή με τα πράγματα, αλλά λειτουργούν και ως μέσο υπενθύμισης της ημερομηνίας.
Ε)ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ALZHEIMER
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει :
1. ειδικά φάρμακα που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, ειδικά στα αρχικά στάδια
2. φάρμακα για άλλα συμπτώματα της νόσου πχ αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά, υπνωτικά, αντιψυχωσικά κ.ο.κ.
3. αλλαγές στον τρόπο ζωής, τόσο για τον ασθενή όσο και για τους οικείους του. Ειδικά ο άνθρωπος που φροντίζει καθημερινά τον πάσχοντα από Alzheimer, (πχ ο γιός, η κόρη, ο σύζυγος) υφίσταται μεγάλη ψυχική καταπόνηση και πολύ συχνά χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη.
Tα ειδικά φάρμακα για τη νόσο Alzheimer :
Πρόκειται για τους αναστολείς χολινεστεράσης (δονεπεζίλη, ριβαστιγμίνη και γαλανταμίνη) και για την μεμαντίνη.
Z) ΔΙΣΧΙΔΗΣ ΡΑΧΗ
Δεν υπάρχει θεραπεία για δισχιδής ράχη. Το νεύρο ιστό που έχει υποστεί βλάβη ή απώλεια, δεν μπορεί να επισκευαστεί ή να αντικατασταθεί, ούτε μπορεί να λειτουργήσει να αποκατασταθεί η βλάβη νεύρων. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της διαταραχής. Γενικά, παιδιά με την ήπια μορφή δεν χρειάζονται θεραπεία, αν και ορισμένοι μπορεί να απαιτεί χειρουργική επέμβαση καθώς αυξάνονται.
Κατούνη Ελευθερία,
Κατούνη Δήμητρα
Καλατζή Ελένη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)