Συμμετοχή στη δεύτερη συνάντηση του Συνδέσμου Φιλολόγων για την Ημέρα της Ποίησης

 ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙ

Το 6ο ΓΕΛ ΒΟΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Υπεύθυνες καθηγήτριες     :          ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΛΒΑΛΗ  , ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

 Μαθητές /τριες που συμμετέχουν

Μαριαλένα Κόκκαλη ,Εβίνα  ,Κωνσταντίνα ,Ντίνα Ελένη , Παπαπαναγιώτου Ελένη

Σαρακατσάνος Άκης ,Σκουφογιάννης Κωνσταντίνος ,Στραγαληνού Έλλη.

Μου’ πες [Μετανάστης – Πρόσφυγας με διαβατήριο στο χέρι και μια βαλίτσα φθαρμένη]:

 Θέλω να φύγω, να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω, μα όχι παντού

Θέλω να φύγω, να φύγω απ’ εδώ

Μιας κι έχω μείνει τόσο καιρό

Στις λάσπες χωμένος, στις λάσπες μιας γης

Που χρόνια τώρα, παιδί αλληνής

Γυρεύω κι εγώ πατρίδα να βρω

Της μνήμης να σβήσω παλιό της καημό» (Άκης)

 

Μου’ πες: [Τουρίστας, με κινητό που ποζάρει στη σκηνή και βγάζει φωτογραφίες κρατώντας στο άλλο χέρι μια βαλίτσα γυαλιστερή, καινούρια ]

Θέλω να φύγω, να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω, εδώ και παντού

Ναούς να λατρέψω, τοτέμ να ληστέψω

Βουνά να πατήσω, ηφαίστεια να σβήσω

Κι αν ίσως γυρίσω γεμάτη μ’ εικόνες

Και like πολλά

Μονάχη ν’ αράξω με λίγα κιλά

Εαυτόν να λατρέψω που τώρα καιρό

Τη μάσκα φοράει, … μακάβριο κενό (Κωνσταντίνα)

 

Χρήστης  

«Θέλω να φύγω, να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω, κι ας είναι του νου

Βελόνα ν’ αγγίξω, κορμί να τρυπήσω

Τη σκόνη να φέρω  που τόσο υποφέρω

Να φύγω θέλω και να χαθώ

Από σας που με ψάχνετε τώρα καιρό

Ταξίδια να κάνω, ταξίδια του νου

Μέσα στα βάθη του Ωκεανού

Φεγγάρια ν’ αγγίξω και άστρα πολλά

Κι ας είναι όλα ψεύτικα, ονειρικά

Τον κόσμο σας έχω τώρα ξεχάσει

αφού μ’ έχετε ήδη εσείς πια ξεγράψει (Μαριαλένα)

 

Έφηβος – Παιδί (ιδανικός κόσμος)

«Θέλω να φύγω, να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω, μα όχι του νου

Τον κόσμο ν’ αλλάξω ,τον ήλιο να δω

Χωρίς να διστάζω, γεμάτος φευγιό

Αδέλφια να σμίξω , κενά να καλύψω

Στη γη να σκορπίσω ,Γαλήνη, Στοργή

Κι εσείς που κοιτάτε με σκέψη πολλή

Εγώ είμαι

Του Ήλιου ο Γιος

Ταξίδια που κάνω

Σα να ‘ μαι Θεός

Τον κόσμο αλλάζω ,τον πόλεμο κράζω

Ειρήνη θα φέρω

Κι ας ΥΠΟΦΕΡΩ (Κωνσταντίνος Σκουφογιάννης)

Γυναίκα

Θέλω να φύγω να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω παλιού καιρού

Τον άντρα να βρω τον ιδανικό

Σ’ εκείνον να γύρω

Ταξίδι να σύρω

Ταξίδι ζεστό

«Κοίτα! Στην αγκαλιά έχω μωρό!»

Μα τι με κοιτάζεις με μάτια στεγνά;

Το χέρι σηκώνεις, φωνάζω «Μαμά!»

Μου είπες να έρθω, να σου δοθώ

Μα τώρα εγώ ρυτίδες κρατώ

Στα χέρια, στις χούφτες

Στο πρόσωπο επάνω

Εσένα θα ψάχνω που λαχταρώ

Εσένα, ταξίδι της γέννας μοναδικό! (Εβίνα)

 

Ταξίδι στον κόσμο του ονείρου

Θέλω να φύγω, να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω σε φως δειλινού

Αεράκι γλυκό μες στα μαλλιά μου περνάει

Καναρίνι μικρό μυστικά μου μαρτυράει

Πού είναι το χάος , η απανθρωπιά;

Το μόνο που βλέπω , μια όμορφη Μυρτιά

Τα φτερά μου ανοίγω

Μπορώ να πετάξω

Τον κόσμο όλον κατάματα πια να κοιτάξω

Μα ποιος ομιλεί, ποιος με παίρνει μακριά από ‘δω;

«Άντε, παιδί μου, ξύπνα, έχω φτιάξει πρωινό!» (Ελένη Ντίνα)

 

Στων Τεμπών την ολόμαυρη ράχη

Περπατώντας η Ελλάδα μονάχη

Τα νεκρά της παιδιά αναζητά

Και δεν είναι η πρώτη φορά

Ζωές σκεπαστήκαν με χώμα

Μα Ελπίδα τρέφουμε ακόμα

Γέλια, χαμόγελα ,φωνές

Χαθήκανε  όλα σε λίγες στιγμές

Το έγκλημα αυτό μην ξεχαστεί

Για τα παιδιά της Ελλάδας

Που ‘χουνε πια χαθεί

Μαθητές φωνάζουν στους δρόμους

«Δικαιοσύνη» κράζουνε, Νόμους

Αχ, πόσα τούνελ ακόμα

Θα πρέπει να κάνουμε τάφους

Προτού της ζωής μας το χώμα

Μας έβρει και πάλι μονάχους (Παπαπαναγιώτου)

 

Μουσική

Θέλω να φύγω να πάω αλλού

Ταξίδια να κάνω στου Έλβις τον νου

Να φύγω αμέσως θέλω, στη στιγμή

Με μόνη παρέα τη Μουσική

Στίχοι και Μελωδία

Συντροφιά μου κρατάνε σ’ όλη την πορεία

Της ψυχής μου καλύπτουν το κενό

«Φραουλένια λιβάδια

 Σοκολατένια ποτάμια»

Ταξίδι να κάνω με τη μουσική

Φυγή μέσα στους ήχους

Σε μια χώρα μαγική

Χωρίς κελιά και τοίχους (Στραγαληνού Έλλη)